کنترل دیابت با چسباندن پچ حاوی انسولین در دهان
پژوهشگران انجمن شیمی آمریکا از توسعه نمونه اولیه پچ حاوی انسولین که در داخل گونه فرد قرار می گیرد، خبر دادند.
به گزارش مینی کامپیوتر به نقل از ایسنا، مدیریت سطح قند خون نیازمند توجه شبانه روزی افراد مبتلا به دیابت است. گرچه پیروی از یک رژیم غذایی سالم و افزایش فعالیت بدنی می تواند کمک کننده باشد، اما خیلی از مبتلایان به این بیماری باید بطور منظم از انسولین(هورمون اصلی تنظیم کننده قند) استفاده کنند.
حالا پژوهشگران آمریکایی برای تزریق این دارو به بدن به روشی کمتر تهاجمی، از توسعه نمونه اولیه یک پچ مملو از انسولین آگاهی داده اند که به آسانی در داخل گونه فرد می چسبد.
بر اساس گزارش انجمن دیابت آمریکا، حدودا شش میلیون آمریکایی از انسولین برای مساعدت با کنترل دیابت خود استفاده می نمایند. افراد عمدتاً انسولین را توسط سرنگ یا قلم انسولین یا کاشت پمپ های نیمه دائمی استفاده می نمایند. این روش ها گاها تهاجمی و ناراحت کننده هستند.
دیابت یک بیماری مزمن است که به سبب عملکرد نامنظم پانکراس که مسئول تولید هورمون انسولین است، ایجاد می شود. انسولین به گلوکز خون اجازه می دهد تا وارد سلول های بدن ما شود و از آن برای تولید انرژی استفاده نماید. دو نوع دیابت وجود دارد، نوع ۱ و نوع ۲.
دیابت یا بیماری قند، یک اختلال سوخت و سازی(متابولیک) در بدن است. در این بیماری توانایی تولید هورمون انسولین در بدن از بین می رود یا بدن در مقابل انسولین مقاوم شده و بدین سبب انسولین تولیدی نمی تواند عملکرد طبیعی خودرا انجام دهد. نقش اصلی انسولین پایین آوردن قند خون توسط سازوکارهای مختلف است. دیابت دو نوع اصلی دارد. در دیابت نوع یک، تخریب سلول های بتا در پانکراس به نقص تولید انسولین منجر می شود و در نوع دو، مقاومت پیش رونده بدن به انسولین وجود دارد که در نهایت ممکنست به تخریب سلول های بتای پانکراس و نقص کامل تولید انسولین منجر شود. در دیابت نوع دو مشخص است که عوامل ژنتیکی، چاقی و کم تحرکی نقش مهمی در ابتلای فرد دارند.
در دیابت، سرعت و توانایی بدن در استفاده و سوخت و ساز کامل گلوکز کاهش پیدا می کند بدین جهت میزان قند خون بالا رفته که به آن هایپرگلیسمی می گویند. وقتی این افزایش قند در دراز مدت در بدن وجود داشته باشد، سبب تخریب رگ های بسیار ریز در بدن می شود که می تواند اعضای مختلف بدن همچون کلیه، چشم و اعصاب را درگیر کند.
بتازگی پژوهشگران راه های دیگری را برای انتقال انسولین بوسیله پوست مانند لوسیون های ژل مانند بررسی نموده اند. اما پوست کمی مانع است و بنا بر این داروها به آرامی وارد بدن می شوند. در مقابل، غشای پوشاننده داخل دهان بسیار نازک است و ضخامت آن حدودا یک چهارم ضخامت پوست است و همین موضوع آنرا به مکانی بالقوه برای ورود داروها به جریان خون تبدیل می کند.
طی این مطالعه"سابین سونریتس"(Sabine Szunerits) و همکارانش قصد داشتند دریابند که آیا ماده ای که قبلا ساخته بودند می تواند به پوشش گونه بچسبد و انسولین را به بدن تحویل دهد یا خیر. ماده ای که پژوهشگران پیش تر توسعه داده بودند یک ساختار فیبر پلیمری بود که با گرما فعال می شد و می توانست داروها را آزاد کند.
پژوهشگران ابتدا مربع های کوچک یک ساختار نانوالیافی تولید شده از الیاف الکتروریسی شده پلی(اسید اکریلیک)، بتا سیکلودکسترین و اکسید گرافن را در محلولی حاوی انسولین به مدت سه ساعت خیس کردند.
الکتروریسی یا برق ریسی فرایندی جهت تولید انواع نانوالیاف و میکروالیاف از محلول های مواد پلیمری، سرامیکی یا محلول های کامپوزیتی متشکل از پلیمر- نانوذرات و همین طور مذاب های مواد مذکور میباشد. در روش الکتروریسی هم از مذاب و هم از محلول پلیمری می توان استفاده نمود. الکتروریسی را ریسندگی الکترواستاتیکی یا برق ریسی نیز نامیده اند. این روش برای تولید نانوذرات بوسیله پروسه الکترواسپری نیز کاربرد دارد.
سپس پژوهشگران پچ های حاوی انسولین را روی پوشش گونه ها و قرنیه خوک ها چسباندند. در گام بعد با لیزر فروسرخ نزدیک، مواد را به مدت ۱۰ دقیقه تا دمای ۱۲۲ درجه فارنهایت، حرارت دادند و سپس مواد فعال شده و انسولین را چندین برابر سریع تر از پوست در دو نوع غشا آزاد کردند. علاوه بر این، پژوهشگران این پچ ها را در داخل گونه های سه خوک وابسته به انسولین نیز چسباندند. پوشش گونه هیچ نوع تحریک یا تغییر بصری ناشی از گرمای لیزر را نشان نداد. بمحض فعال شدن این ماده، سطح قند خون خوک ها کم شد. بطور همزمان، سطح انسولین پلاسمای حیوانات افزوده شد که بگفته پژوهشگران، این مساله این مفهوم را ثابت می کند که این پلت فرم اولیه در وارد کردن انسولین به جریان خون کارآمد است. در نهایت، شش انسان داوطلب یک نسخه دارونما از این پچ را در داخل گونه های خود قرار دادند و اعلام نمودند که هنگام استفاده از آن در ضمن یک بازه زمانی دو ساعته احساس راحتی داشتند و با آن مشکلی نداشتند. پژوهشگران گفتند گام بعدی آنها انجام مطالعات پیش بالینی بیشتر بر روی مدلهای حیوانی است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب